گزیده سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین علوی – معادشناسی جلسه ۷۵
رجعت قسمت هفتم
هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ (توبه-۳۳)
اهمیت رجعت به حدی بوده که اهل بیت (ع) با وجود اینکه حواشی را مطرح نمی‌کردند، روایات زیادی در مورد بحث رجعت دارند. مراتب تکامل انسان، در عالم رجعت رخ میدهد.
تقیه
گفته شده که «لا دِینَ لِمَنْ لَا تَقِیَّهَ لَه…» مراقبت و مواظبت خارجی دین در تقیه کردن است. روایت است که از ده جزء، نه جزء دین تقیه کردن است.
با این وجود اهل بیت (ع) در بحث رجعت با وجود اختلاف بین ادیان و مخالفت و طعنه‌های بسیاری که در مکاتب مختلف شده است، هیچ گونه تقیه‌ای نمی‌کنند. این تکرار ائمه نشانه اهمیت این مسئله است.
توبه ممکن نیست!
توبه در زمان رجعت ممکن نیست. نه به معنای بسته شدن باب رحمت الهی، بلکه افراد کافر توبه نخواهند کرد؛ چون اینها محض کفر شده اند، اگر دوباره به همان شرایط برگردند، همان کار را تکرار می‌کنند. ذات این افراد با حقانیت عناد ورزی دارد و در شرایط مختلف، بروز می‌کند.
شدت کفر کافر
بعضاً کفر آنها از ایمان اهل رجعت محکم‌تر است. از روایات این مطلب بر می‌آید که این کفار به قدری پیشروی می‌کنند که خود امام زمان (عج) که محض ایمان هستند باید در مقابل‌شان بایستد.
