گزیده سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین علوی _ سلسله جلسات مهدویت

اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنوا یُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النّورِ ۖ وَالَّذینَ کَفَروا أَولِیاؤُهُمُ الطّاغوتُ یُخرِجونَهُم مِنَ النّورِ إِلَى الظُّلُماتِ ۗ أُولٰئِکَ أَصحابُ النّارِ ۖ هُم فیها خالِدونَ(بقره: ۲۷۵)

این که منجی خواهد آمد و ظهور خواهد کرد و قیامی رقم خواهد خورد و بشر نجات پیدا خواهد کرد قضایای خبریه است و تا به قضیه انشایی تبدیل نشود، که سهم من در این جریان چیست؟ وظیفه من چیست؟ ارزش ندارد. مسئله اصلی وظیفه ما نسبت به جریان مهدویت است!

گام های مهدویت:
مهدی باوری: بعضی ها در مرتبه ایمان اند، کار و هزینه نمی‌کنند. پایه مهدویت ایمان است.
مهدی یاوری: بعضی نیکوکاری می‌کنند اما خودشان را برای زندگی با امام زمان (ع) به معنای حیات مهدوی مستمر آماده نکردند.
مهدی زیستی: حیات تام و تمام که مو به موی زندگی‌اش چیزی نباشد الا آن‌چه که حضرت می‌خواهد.

منتظر، دو جهت ایجابی و سلبی به هم آمیخته دارد؛ انتظار، ترکیبی از نکردن ها و کردن هاست. عمده‌ی بزرگان در دو کلمه خلاصه اش کردند. منتظر با باطل همراهی نمی‌کند، و از حق پیروی می‌کند.

اولین گام انتظار این است که در هیاهوی آخر الزمان همراهی با شبکه‌ی سلطه‌ی طاغوت نمی‌کند. سفره و زندگی و سبک زندگی اش از طاغوتیان جداست و در این هیاهو گم نشده است.

منتظر، کسی است که سر سفره‌ی قرآن مانده است. منتظر متمسک به قرآن و عترت است. یعنی برنامه زندگی اش را از قرآن می‌گیرد. منتظر، خوابیده در خانه یا مشغول لهو و تجارت نیست و حیات طیبه را گم نمی‌کند.

روزهای قبل از ظهور و نزدیک به ظهور که آخرین فرصت های تحول است؛ باید کاری کرد، باید تغییر کرد، باید عوض شد…!!!