گزیده سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین علوی در جلسه شرح احادیث کتاب مواعظ العددیه

خصائص مومنین

“قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ(۱) الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ(۲) وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ(۳)” (مؤمنون: ۱ تا ۳)

اصل شروع حیات معنوی انسان از کلمه‌ی ایمان است. اولین کلمه‌ی تولد حیات معنوی انسان، ایمان است. همه‌ی مراتب قیامت و مراتب معنویت، به مراتبِ ایمان است.

بهره‌ی از هر چیزی که در قرآن از آن حرف زده شده مشروط به ایمان است، عمل بدون ایمان، حبط است هیچ چیزی از آن نمی‌ماند.

و لایشغل الا باالثناء و الحمد
از علائم دیگر مومن این است که مشغله‌ و دغدغه ای جز ثناء خدا ندارد.
انسان مؤمن در شرایط مختلف حالش فرقی نمی‌کند. اگر تکیه گاه انسان خدا شد، در روز پیروزی و شکست یک طور حرف می‌زند و به غیر از خدا امید ندارد.

اگر کسی باور کرد که خدا منبع قدرت است، تصمیم گیر اوست، اراده ها دست اوست، هیچ نگرانی‌ای جز او و هیچ امیدی جز به او ندارد. وقتی فقط امیدش خدا شد دیگر به چیزی مشغول نمی‌شود مگر به حمد و ثنای الهی.

اگر کسی در حالت توحید باشد هر چه به او برسد خیر است، حتی مریضی‌اش خیر است. تمام مسائل عالم ریز به ریز مستقیما دست خداست و این معنای الوهیت است.

الحمدلله رب العالمین یعنی حمد و سپاس مخصوص خدایی است که پرورش دهنده‌ی همه عالم است و هستی تنها به اراده او است. این معنا را اگر کسی عقلی، نقلی و برهانی تلقی کرد، مشغله ای جز دعا درب خانه‌ی خدا ندارد و امیدی هم جز به او ندارد.

کلمه لا اله الا الله کلمه‌ی آقائی است، یعنی به غیر از تو به کسی نیاز ندارم.