گزیده سخنرانی حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین علوی در طلیعه ماه مبارک رمضان

بخش اول

شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ…(بقره:۱۸۵)

استقبال از ماه مبارک رمضان، به دلیل اهمیت این ماه است. باید به استقبال ماه رمضان رفت. به هنگام رویت هلال ماه، استجابت دعا وعده داده شده است. ماهی است که در آن مهلت‌ها را تغییر می‌دهند. مرگ روز سرنوشت‌ساز ما است. اگر کسی می‌خواهد برایش شهادت بنویسند، در این ماه باید کاری کند.

“اللهم انی اسئلک خیرُ ما سئلک…” خدایا بهترین چیزی را که از تو خواسته شده، از تو می‌خواهم. در روایتی پیغمبر اشاره کرده‌اند که  منظور از “خیر ما سئلک” شهادت است.

به‌درستی استقبال‌نکردن از این ماه، یکی از عوامل جا‌ماندن از این ماه است.
خیلی‌ها از یک ساعت در ماه رمضان، بیشتر از یک ماهِ ما بهره می‌برند. با قرآن انس می‌گیرند و با خدا نجوا می‌کنند.
باید قبل از ماه رمضان دعا کرد که خدایا این ساعات (در این ماه) از ما فوت نشود!

ما متاسفانه ملتفت نیستیم رمضان چه ماهی است و در آن چه خبرهایی برای مومنان هست. روزه‌ی پیشواز در روز آخر ماه شعبان بسیار تاکید شده است. استهلال، پیشواز ماه مبارک رمضان است. رمضان را آباد کنید. باید رسوم بندگی را در این ماه پیاده کرد، معنای اخوت ایمانی را باید در این ماه بیدار کرد. معنای دعای مستجاب را در این ماه باید رقم زد.

در روایات ما آمده است که افضل اعمال در این ماه، ورع از محارم الهی است. پریشانی‌ها، قحطی، گرانی، افسردگی‌ها، نتیجه گناهان ما است.

استغفار در این ماه تنها به یک شرط قبول است: عدم اصرار!
اصرار یعنی گناه را ترک نکنی، لذا *مهم‌ترین عمل در این ماه ورع است. چون ترک گناه در این ماه سبب می‌شود استغفار قبول شود و اگر استعفار قبول شود، همهٔ درهای رحمت باز می‌شود.
اگر بخواهیم نسیم رمضان به روح ما برخورد کند و ما را بیدار کند، باید ورع داشته باشیم.