گزیده جلسه شرح احادیث کتاب مواعظ العددیه خصائص مؤمنین / بخش اول
الصِّدقُ عادَتُهُ
عادتش صداقت است.
عادت و طبیعت مومن راستگویی است، یعنی همیشه و همه‌جا راستگویی همراه اوست.
انسان‌‌ها هر لحظه در موقعیتی هستند که یا صادق هستند یا کاذب، چه در زبان و چه در افعال. یعنی هر برهه‌ای از زمان زمینه‌ای است برای بروز صدق و یا کذب.
اگر کسی بتواند دروغ را در فعل و قول خود ترک کند، تمام رذائل از وجودش پاک می‌شود.
وَالشُّکرُ بَرَکَتُهُ
برکت او در شُکر است.
یکی از مهم‌ترین عوامل برکت شکر است. (لاِن شکرتُم لازیدنّکم)
مومن چون می‌داند که همه رزق او دست خداست، لذا دائما شاکر است. مادامی که انسان شکر کند، رزقش قطع نمی‌شود.
وَالعَقلُ قائِدُهُ
پیشواى او عقل است.
انسان یک رهبر درونی دارد که عقل است و یک رهبر بیرونی دارد که همان امام زمان (ع) است.
عقل یعنی قدرت تشخیص خوبی‌ها و بدی‌ها. اگر به کسی گفتند دروغ بد است، خیانت بد است ولی نفهمید یعنی عقلش ایراد دارد.
یکی از مهم‌ترین عوامل تقویت عقل نزدیک دیدن مرگ است.
هوی و هوس و غفلت عقل را تضعیف می‌کند.
وَالتَّقوى زادُهُ
و توشۀ او تقوى است.
توشه یعنی آن سرمایه اصلی که انسان روی آن حساب می‌کند و عامل ادامه حیات است.
تقوا یعنی ترس از خدا که نتیجه آن پاکدامنی است، یعنی انسان خودش را آلوده نکند.
مومن دائما مواظب است که کار نادرست انجام ندهد و عملش تمیز باشد.
وَالدُّنیا حانوتُهُ
دنیا دکان او است.
زرنگی مومن به این است که در دنیا دائما درحال کاسبی، دائما با خدا معامله می‌کند، معامله مالی، جانی و ….
والقَبرُ مَنزِلُهُ
و قبر منزل اوست.
این عبارت را به دو صورت می‌توان معنا کرد:
بعضی از اولیا خدا به مقامی می‌رسند استراحت طولانی ندارند. دائما درحال کار هستند، دائما درحال توشه جمع کردن برای آخرت هستند. منزل و استراحتگاه آن‌ها در قبر است.
انسش با قبرستان و قبر خودش می‌باشد.
