گزیده جلسه شرح احادیث کتاب مواعظ العددیه خصائص مؤمنین / بخش دوم
وَاللَّیلُ وَالنَّهارُ رَأسُ مالِه
و شب و روز سرمایۀ اوست.
یعنی اینکه سرمایه مومن زمان است، مومن سرمایه‌اش را در همین فرصت‌های شب و روز می‌داند.
مومن پرکار است و بی‌وقفه، شب‌ها مشغول عبادت و تضرع در درگاه خداست و روزها در حال کار و تلاش است.
وَالجَنَّهُ مَأواهُ
پناهگاه او بهشت است.
ما اکثرا آرزوهایمان دنیایی است، آرزوی مومن بهشت است. آرزویش لقا الله است.
برای بی‌میل شدن به آرزوهای دنیایی تزاحمات و زحمتهای آن‌ها را هم ببین. هرکه بامش بیش برفش بیشتر.
وَالقُرآنُ حَریفُهُ
و همکار و همدم او قرآن است.
یعنی آن عاملی که مومن را بیدار می‌کند، به حرکت وا می‌دارد، و سرپا می‌کند قرآن است.
برهان‌های زیادی برای اثبات خدا بیان شده است، اما در طول تاریخ مشاهده شده که اینها به ندرت کسی را مومن به خدا کرده است.
اصل برهان‌هایی که مولد ایمان حقیقی است، سه مورد است:
برهان فطرت، یعنی با درونت خدا را پیدا کنی.
برهان هدایت عمومی، یعنی مومن شدن به واسطه مردان خدا.
قرآن، آیا چیزی بهتر از کلام خدا می‌تواند تو را به سوی خدا دعوت کند؟
ومُحَمَّدٌ صلى الله علیه و آله شَفیعُهُ
و شفیع او حضرت محمد صلى الله علیه و آله است.
شفاعت بزرگترین باب رحمت الهی است.
مومن هرکاری کند باز هم در توشه‌اش کمبود هست، پس چطور می‌شود که همنشین اهل بیت (ع) در بهشت باشد؟ با شفاعت.
شفاعت یعنی رسیدن به درجه همنشینی با آل‌الله.
مومن اگر شفاعت بشود دیگر پرونده اعمالش را باز نمی‌کنند.
بزرگترین امید مومن این است که حضرت زهرا (س) فردای قیامت دنبالش بگردد و او را شفاعت کند.
وَاللّهُ جَلَّ ذِکرُهُ مُؤنِسُهُ
و خداوند جلیل مونس اوست.
مومن دلش با خداست، امید، مونس و امیدش خداست. مومن با غیر خدا انسی ندارد.
