گزیده‌ سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین علوی در یادواره شهید سلیمانی

بخش دوم

امیرالمومنین(ع) در قسمتی از خطبه ۱۰۳ نهج البلاغه می فرمایند:
دشمن‌ترین مردمان در نزد خدا، بنده اى است که خدا او را به خود واگذارد و
او پاى از راه راست بیرون گذاشته، بى هیچ راهنمایى، راه مى پیماید. اگر به مزرعه دنیایش فراخوانند به کار پردازد و اگر به مزرعه آخرتش فراخوانند، اظهار ملالت و کاهلى کند، چنانکه گویى، کار مزرعه دنیا بر او واجب است و کار آخرت، که هر بار به تأخیرش مى افکند، وظیفه او نیست”
اینکه می‌گویند چرا امام زمان (عج) نمی‌آیند ، زیرا آنجوری که اهل دنیا برای دنیای پوچ کار می‌کنند، اهل آخرت برای آخرت کار‌ نمی‌کنند. آن ها به امامشان ایمان دارند و ما به امام خود ایمان نداریم.
آن‌هایی که خسته نشدند داستان خستگی ناپذیری‌شان در یک کلمه است و آن ایمان است.
ریشه‌ی دوم خستگی ناپذیری همنشین است. یک بخش بزرگ از بلند همتی و بزرگی
این است که با مردان بزرگ نشست و برخاست کنی. ملاقات، هم نشینی، دوستی و پیوست با انسان های بزرگ روح آدم را بزرگ می‌کند.
علت آن که ما کوچک شدیم این است که با افراد کوچک نشست و برخاست کردیم. اگر حضرت حجت را می‌دیدیم می‌فهمیدیم مرد بودن و آقایی و بزرگی یعنی
چه!
سومین عامل خستگی ناپذیری انجام کارهای بزرگ است. انسان هایی که بزرگ فکر می‌کنند، بزرگ هم کار می‌کنند. کار و اشتغال، انسان را بزرگ می‌کند، هیچ چیز به اندازه‌ی
کار، همت آفرین و اراده پرور نیست.
هیچ چیز خسته کننده تر و کسل کننده تر از بیکاری نیست. هر چه کار کمتر و کوچکتر می‌شود همت انسان کمتر می‌شود.
چرا اهل دنیا پست هستند؟ چون اراده‌‌شان دنیای پست است. چرا علی(ع) بزرگ است؟ چون دنیا را کوچک می‌بیند.
اگر برای دنیا کار کنید، کوچک می‌شوید! اگر دیدی به همه رحم داری و برای همه خیر می‌خواهی بدان بزرگ شدی. خستگی ناپذیری صفت مردان بزرگ است.