گزیده سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین علوی در یادواره شهداء
“…وَلِلَّهِ الْعِزَّهُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ...” (منافقون: ۸)
خداوند در آینه انسان بالاترین جلوه‌ی خودش را به تماشا گذاشت و موجودی الهی آفرید و فرمود: فتبارک الله احسن الخالقین
در میان هزار و یک اسم که برای خداوند است فقط یک اسم (کبریائی) برای انسان نیست، باقی اسماء الهی بالاترین جلوه و بالاترین مرتبه‌ی امکانی‌اش در غیر ذات واجب، در مقام تجلی در انسان رقم می‌خورد. فلسفه‌ی خلقت انسان این بوده که انسان، خدایی‌ترین موجود در این دنیا باشد و باب باشد و واسطه‌ی فیض باشد.
لازمه‌ی ایمان و اتصال به خدا کلمه ی عزت و عزیز است. مومن عزیز است، کسی است که جلوی کسی ذلت نمی‌کند. مومن وقتی متصل شد به حضرت حق، عزیز
می‌شود. عبد خداست ولی جلوی غیر خدا ذلت و زبونی ندارد.
همه‌ی کمالات ایمانی مرتبه دارد، عزت هم مرتبه دارد. امام که اتصال کامل با کتاب دارد، هیچ ذلتی برای او در دنیا و آخرت نیست، مومن در سایه‌ی ایمان به خدا عزیز است و قلب این عزت، اتکای به خداست. توحید اتسان، اگر درست شد به جایی می رسد که می‌فهمد فقط خدا در این عالم کار می‌کند.
قالب این عزت و ایمان به خدا، کلمه‌ی جهاد است. مقاومت و ایستادگی در برابر
ظالم است. بلوغ جهاد، لقاء خدا و شهادت است. جهاد وقتی به اوج می‌رسد، ثمره‌ی این
شجره‌ی بی همتا، شهادت است.
اگر فقط در مقابل خدا سر خم کردی، و در برابر غیر خدا مقاومت کردی، مجاهدت
کردی، سر خم نکردی، خدا به این سر یک وقاری می‌دهد که اوجش در شهید و شهادت است. مجاهد ثانیه‌ای غفلت از دشمن ندارد، زندگی‌اش در مسیر مبارزه با طاغوت است، حیاتش جهادی است.
