عبادت و عبودیت جلسه ۴

💠 سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى (نحل-۳۶)

👤 خودمان را پیدا کنیم
از عوامل موفقیت، شناخت موضوع است. فرصت های در اختیار ما برای چیست؟ غایتش چیست؟ دغدغه انسان های متعالی، پاسخ به چنین پرسش هایی است. تا پاسخ درستی برایش یافت نشود، تلاش ها و زحمت ها موجب ضرر خواهد بود. چون ما نفهمیدیم که چه کسی هستیم. اینکه با اندکی ثروت، دچار غرور یا با اندکی فقر، دچار یأس می‌شویم بدین خاطر است که خودمان را گم کرده ایم.

💎 منِ حقیقی
ما عبد خدا هستیم و برای بندگی و عبادت او آفریده شده ایم. مخاطب کلام انبیا، حقیقت ماست نه جسم و وجود ما. حقیقت ما آگاهی و قدرت ما است. هر وجودی، به اندازه آگاهی و قدرتش زنده است. آگاهی اصلی این است که “من چه کسی هستم”.

📦 بهترین توشه
امام على (ع) در بازگشت از صفّین و هنگام نزدیک شدن به گورستان کوفه فرمود: «اى ‏خفتگان خانه‏ هاى تنهایى، اى ساکنان دیار غربت، شما پیش از ما رفتید و ما نیز در پى شما آمده و به شما خواهیم پیوست. اما خانه‏ هایتان! دیگران در آن سکونت گزیدند؛ اما زنانتان، با دیگران ازدواج کردند؛ اموال شما، در میان دیگران تقسیم شد! این خبرى است که ما داریم. شما چه خبر دارید؟ امام (ع) سپس رو به یاران خود کرد و فرمود: بدانید که اینان اگر اجازه سخن گفتن داشتند، به شما خبر مى‏ دادند که: بهترین توشه، تقوا است.» تقوا ثمره عبودیت است. این بی قراری بشر به دلیل گم کردن هویت خود است.

⁉️ انسان کیست؟
در نظام حیوانی، انسان را در راس حیوانات قرار می‌دهند و با آنها معنا می‌کنند اما در نظام توحیدی، کل دنیا را کوچکتر از انسان معنا می‌کنند و او را اشرف مخلوقات می‌خوانند. اولیا الهی که کار بزرگ کردند، با عبودیت، توفیق کسب کردند و با سجود توانایی پیدا کردند.

💟 پسندم آنچه را جانان پسندد…
عبادت خالص عبادتی است که در آن، عبودیت باشد. مراقب باشیم توجه ما به سمت بت ها نرود. بت اکبر، نفس ماست. منیت های ما سبب ظلمت و انقطاعمان از خدا شده است. باید دوست داشت، هرآنچه که او دوست دارد و باید ناخوش بود از آنچه که او ناخوش دارد.

🛤 طریق عبودیت
«مَن کانَ للَّه کان اللهُ لَه» هر کس خودش را وقف خدا کرد، خدا برای او خواهد بود. کسی که تسلیم او شد و منیت را کنار گذاشت، به عبودیت رسیده است. این مسیر، مسیر انبیاست.