آثار محبت اهل بیت (ع)
گزیده بیانات حجت‌الاسلام و المسلمین علوی در جلسه حدیث خوانی مواعظ العددیة
محبت، اهمیت بالایی در سلوک و تقرب به خدا دارد. علاقه به شیء، اگر در راستای خدا باشد، در تقرب انسان به خدا خیلی تاثیر گذار است.
رسول اللّه(ص) می‌فرمایند: «کسی که خداوند به او محبت امامان اهل بیت مرا بدهد، به خیر دنیا و آخرت رسیده است. و کسی شک نکند که او در بهشت است. در محبت اهل بیت من بیست امتیاز وجود دارد»
خیر بالاترین چیزی است که ما در دنیا و آخرت دنبال آن هستیم. خیر دنیوی به معنای پست و مقام نیست، ممکن است نعمتی به شما برسد، ولی به خیر شما نباشد. شما نمی‌دانید کدام نعمت برای شما خیر است و کدام نیست. در مسیر محبت اهل بیت(ع)، هرچه برای مومن پیش بیاید، برای او خیر است.
ده امتیاز در دنیا:
فَالزُّهدُ
زهد
زهد به این معناست که انسان از وابستگی مذموم به دنیا و حب دنیا رها می‌شود. ریشه همه بدی‌ها و خطاها در حب دنیاست. زهد به معنای درگیر نشدن با دنیا و عبور از شر دنیا است. محبت اهل بیت(ع)، انسان را زاهد می‌کند و از علائمش این است که مانند اهل دنیا حرص و طمع ندارد.
لحِرصُ عَلَى العَمَلِ
علاقه به عمل
شدیدا مشتاق به کار است و حرص عمل برای خدا دارد. مثل یک جوان با نشاط، حریص بر نیکوکاری است.
وَ الوَرَعُ فِي الدّينِ
پرهیزکاری در دین
اگر ایمان با تقوا و ورع همراه شد، به اخلاص می‌رسد. از علامت حب اهل بیت(ع) همین تقواست. وقتی کسی از شهوات منفی دنیا آزاد شد، عملا روح معنویت درونش بیدار می‌شود و ورع دینی پیدا می‌کند. اگر کسی در محبت اهل بیت(ع) صادق باشد، سریعا در او حالت مراقبت و مواظبت پیدا می‌شود.
وَ الرَّغبَةُ فِي العِبادَةِ
تمایل به عبادت
یکی از بلاهایی که خدا با آن انسان‌ها را تنبیه می‌کند، کسالت در عبادت است. اگر انسان از دل خوشی‌های دنیایی رها شود، به عبادات رغبت پیدا کرده و به نسبت به انجام اعمال صالح حریص می‌شود.
وَ التَّوبَةُ قَبلَ المَوتِ
توبه قبل از مرگ
یعنی اعمال قبل از مرگش را جبران می‌کند، حتی اگر علاقه به بدی داشته باشد، قبل از مرگ، او را از این علاقه جدا می‌کنند.
وَ النَّشاطُ في قِيامِ اللَّيلِ
نشاط و سرحالی در نماز شب
وَ اليَأسُ مِمّا في أيدِي النّاسِ
بی اعتنایی به مال مردم
اگر کسی فهمید که امور به دست خداست و واسطه هم امیرالمومنین(ع) است، دیگر به آنچه که در اختیار مردم است، طمع و اعتنایی ندارد.
این بی رغبتی دو معنا دارد:
معنای اول این است که مردم غالبا درگیر امور ناچیز و دنیوی هستند، این افراد دیگر توجهی به اموری که مردم دنبال می‌کنند، ندارند به عبارت دیگر زاهد می‌شوند.
معنای دوم، معنای توحیدی است؛ فرد می‌فهمد که هرچه که می‌خواهد خدا باید بدهد و از دست مردم کاری برنمی‌آید.
وَ الحِفظُ لِأَمرِ اللّه و نَهيِهِ
محافظت از امر و نهی خداوند متعال
مراقبت از ولایت اهل بیت(ع)، در طول ولایت خداست، اگر کسی از طاغوت آزاد شد، تحت ولایت الهی قرار می‌گیرد و همه وجودش امر و نهی الهی می‌شود.
وَ التّاسِعَةُ بُغضُ الدُّنيا
نفرت از دنیا
نه تنها نسبت به دنیا بی‌رغبت است؛ بلکه نسبت به دنیای ملعونه بغض پیدا می‌کند. بغض از جنبه ملعونه دنیا، عملا حب و محبت الهی است.
وَ العاشِرَةُ السَّخاءُ
سخاوت
چون به دایره ولایت الهی رسیده، از همه این امور خودش را آزاد کرده است، سخاوتمند می‌شود.
