پاسخ :

در یک روایت موثق آمده “لا صلاة لجار المسجد الا في المسجد”: نماز همسایه مسجد قبول نیست الا در مسجد (مستدرک الوسائل، ج3، ص 356)

روایات متعددی در مورد نماز جماعت وجود دارد. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به امیرالمومنین (علیه‌السلام) امر می کردند که به کسانی که در شرکت در مساجد سهل انگاری می کنند بگو به مسجد بیایند و الا در خانه هایشان آتش بیانداز. (طوسی، امالی، ص 696) اینقدر فضیلت جماعت مورد تاکید قرار گرفته است!

به مرور زمان معنویت و خدا و همه چیز از رونق افتاد. [قبلا این ها] یک حسابی داشت و مردم شرکت می کردند.

بحث فضیلت است. اما «لا صلاه» یعنی چه؟ این که «همسایه مسجد نمازش نماز نیست الا در مسجد» یعنی چه؟ در یک روایت دیگر هم دارد که: «سلموا علی الیهود و نصاری و لا تسلموا علی یهود امتی» بر یهود و نصاری سلام کنید ولی بر یهودی امت من سلام نکنید.  سوال کردند که یهودی امت تو چه کسانی هستند؟ حضرت فرمود: «الذین یسمعون الاذان و الاقامه و لم یحضروا الجماعه: کسانی هستند که اذان و اقامه را می شنوند ولی برای نماز جماعت حاضر نمی شوند» (کشف الخفاء، ج1، ص455). حضرت فرمود به این ها سلام نکنید.

روایات زیادی در مورد فضیلت جماعت و نهی از ترک مسجد داریم. اینها فضیلت است. علما می گویند که یک شرط صحت داریم و یک شرط قبول. کسی که همسایه مسجد است و در مسجد نماز نمی خواند نمازش قبول نمی شود ولی صحیح است. فرقش این است که نماز صحیح نمازی است که قضا ندارد. فردای قیامت به تو تارک الصلاه نمی گویند. در روایت دیگر داریم که «صلاه قربان کل تقی» (نهج البلاغه،‌كلمات قصار136) هر چیزی که سبب تقرب تو به کسی است که دوستش داری، می شود قربان. نماز و صدقه و … همه قربان است. وسیله تقرب است. [چنین نمازی] تقرب ایجاد نمی کند. مثل یک هدیه که به پدر و مادر می دهی. وقتی روز مادر برای مادرت یک چیزی هدیه می بری, مادرت دیگر نمی گوید که برای من چیزی نیاورد. ولی بعضی وقت ها یک چیزی می بری که در دلش قرار می گیرد. اولی را می گویند صحت و دومی را می گویند قبول. نماز بعضی اوقات صحیح است ولی قبول نشده است. می گویند مربوط به قبولی نماز است. همسایه مسجد اگر عذری (مثل پیری) برای شرکت در مسجد نداشته باشد، نمازش قبول نیست.

ما را در فضای مجازی دنبال کنید
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت برای موسسه لسان صدق محفوظ است