راه بهره‌مندی از هدایت و رحمت اباعبدالله (ع)
گزیده بیانات حجت‌الاسلام و المسلمین علوی

همه سعادت‌ها، رشدها و ترقی‌ها، به دلیل معرفت الله است. آن چیزی که انسان را تحت ولایت الهی قرار می‌دهد، همین مسئله معرفت الله است. شرط رسیدن به این سعادت و رشد، امید به خداوند است، کسی که مأیوس شد و شیطان راه خدا را برایش دور نشان داد، به جایی نمی‌رسد.

معرفت الله دو نوع است:
اکتناهی غیر اکتناهی
یعنی کُنه و ذات خداوند را بشناسیم که عده‌ای قائلند این امر امکان ندارد.

غیر اکتناهی
یعنی معرفت به صفات خداوند که امری ممکن است.

کتاب و امام نیز به همین شکل است. کتاب خداوند، حقیقتی دارد که امکان فهم همه آن را نداریم؛ اما این نفهمیدن به معنای قابل استفاده نبودن قرآن نیست. امام نیز همینطور است این باور غلط است که تنها کاری که می‌توانیم بکنیم، این است که حضرت را صدا بزنیم و تلاشی برای حسینی شدن نکنیم. لازمه بهره‌مندی از امام، قبل از هر چیزی امید به خداوند است.

امام آمده است که از زندگی او درس بگیریم، باید به سوی عاشورا و عاشورایی شدن حرکت کرد و از آن درس گرفت.

امام حسین(ع)، یک سیره عام دارند که به معنای تعاملات و مواجهه‌های حضرت با مسائل است و یک سیره خاص که با باقی ائمه فرق می‌کند. اقتدا به حضرت در سیره خاص ایشان، اقتدا به مسئله قیام حضرت است.

راه استفاده از رحمت واسعه خداوند این است که وجود امام حسین(ع) را، وجودی منبسط به اندازه تمام هستی بدانیم که می‌تواند در ما به اندازه ظرفیت‌مان تاثیر بگذارد.

اگر به معرفت حضرت رسیدیم و این دفتر را باز کردیم، سوار یک کشتی وسیعی شده‌ایم که در تمام طول تاریخ دارد اصحاب خود را نجات می‌دهد. داستان حضرت سیدالشهدا(ع) با فطرت‌ها صحبت می‌کند، باید این داستان را دنبال کرد و سعی بر حسینی شدن داشت.