اهمیت بحث برادری به قدری است که گفته اند در عاقبت به خیر یا عاقبت به شر شدن بسیار تاثیر گذار است. انسان به دلیل انس و ارتباط قلبی، متاثر از رفیق هایش است؛ لذا می گویند داستان سر نوشت در انتخاب رفاقت ها رقم خواهد خورد.

آیین و چهارچوب دوستی سه محور دارد:
کلیات : تعریف دوستی ،برکات و فوائد دوستی است. که در جلسات قبل گفته شد.
دوستیابی : اینکه با چه کسانی باید رفیق شد و با چه کسانی نباید رفاقت کرد؟ در روایات آمده است با سه نفر رفاقت نکن: بخیل، احمق، انسان پست.
چهارچوب و برنامه رفاقت : اولی نظام دوستی و دومی حقوق دوستان است؛ یعنی وظیفه هر کس در دوستی چیست؟

منظور از چارچوب حد و حدود رفتارها یا همان نظام دوستی است: با دوست خود زیاد شوخی نکن، حشمت (رودربایستی) را کلا جمع نکن که دوستی را از بین می برد، با دوستت جر و بحث نکن که محبت را نابود می کند.

اصلی ترین پایه در نظام دوستی نیت است؛ قصد و نیت از دوستی باید درست باشد:
١_ انگیزه شما نباید مطامع دنیایی باشد. کسانی که جلوه های دنیایی دارند از یافتن دوست خوب مایوس خواهند شد. بهترین رفاقت ها در جامعه متوسط شکل می‌گیرد، چون در آنجا این جلوه ها کم است و این کم بودن باعث می‌شود رفاقت خالص باشد.
٢_ رفاقت نباید از روی بیکاری یا غربت باشد. این کمترین رفاقت است.