آثار انفاق

الم ﴿١﴾ ذَلِکَ الْکِتَابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ﴿٢﴾ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ﴿٣﴾(سوره بقره)

بهره مندی از قرآن که هدایت، نور، بیان حق، شفاء و موعظه است، مخصوص به متقین است. این هدایت و نور در متقین و افراد باتقوا رقم می‌خورد.

افراد باتقوا کسانی هستند که به غیب ایمان دارند. غیب به عالم بعد از این دنیا معنا شده است؛ یعنی فهمیدند که برد و باخت حقیقی در این دنیا نیست، بلکه در پشت این صحنه‌ها، اتفاقات مهم تری در پیش است.

متقین چون آگاه به حقایق امور هستند، با عالم غیب در ارتباط دائمند. راه کمال همین سه کلمه است: ایمان به غیب، اقامه صلاة و انفاق.

انفاق
یکی از اسماء حضرت، جواد است. ائمه همان نور واحد هستند.
امير مؤمنان علي (ع) فرمودند:«اَوَّلُنَا مُحَمَّدٌ، آخِرُنَا مُحَمَّدٌ، اَوْسَطُنَا مُحَمَّدٌ وَ كُلُّنَا مُحَمَّدٌ»
اول، آخر و وسط ما محمد و به طور كلي همه ما (مظهر) محمد (ص)هستيم.
همه اهل بیت(ع) شجاع، حلیم، جواد و عالم هستند، علت بروز این صفات مشهور تاریخ، زمان و موقعیت است. این امام در بین خاصه و عامه به جود معروف بوده است.

امیرالمومنین(ع) می‌فرمایند: «جُودوا في اللّه»
به خاطر خدا بخشش كنيد.
در تعالیم اهل بیت(ع) از ما خواسته شده که اهل جود و بخشش باشیم. امروزه به هر کس که نبخشد و جمع مال کند، عاقل می‌گویند. در حالی که ریشه بسیاری از این فقر‌ها بخل است.

جود در پرونده اعمال نقش بسیاری دارد، زیرا به راحتی قبول می‌شود و پیچیدگی ندارد، تنها نباید منت و اذیت داشته باشد. غالب ما اهل دنیا، پول برایمان ارزشمند است و آن را دوست داریم، برای همین وقتی از آن می‌گذریم، خداوند راحت قبول می‌کند.

امام حسین(ع) می‌فرمایند: «مَن جادَ سادَ»
هر كه بخشنده باشد، آقايى كند.
بخشش علامت آقایی و کرامت نفسانی است. کسی که بخشش کند، اگر مشکلی هم برایش پیدا شود، مردم از عیب‌هایش صرف نظر می‌کنند و آبرویش حفظ می‌شود. اما در انسان بخیل بر عکس است، مردم در زندگی او تجسس می‌کنند که مشکلات او را بیابند.

برای بخشنده شدن، انسان باید یقین داشته باشد که خدا جایگزین می‌دهد و به اندازه توان و وسعش عطا می کند. این بخشش بسیاری از بلاها را از بین می‌برد و رحمت‌های از دست رفته را بازمی‌گرداند.