طمأنینه:
طمأنینه یعنی گفتن ذکر رکوع بعد از استقرار بدن؛ به عبارت دیگر در حال حرکت ذکر گفته نشود. مرتبه دوم طمأنینه عجله نکردن در نماز است. حقیقت نماز موقعی خودش را به شما نشان میدهد که آداب آن را رعایت کنید. طمأنینه یکی از آداب مهم نماز است.
شرط اثر پذیری از اذکار طمأنینه است. انسان در کار عجولانه درک و تأمّل ندارد، لذا احتمال بروز خطا در هنگام عجله بیشتر است. طمأنینه در افراد این فضا را به وجود میآورد که بعد از فهم اذکار و معانی، به حقیقت عبادت نزدیک شوند.
تکبیر؛
سرّ تکبیر اظهار عجز نزد پروردگار است. تکبیر در رکوع یعنی این که خدا بزرگتر از آن است که بندهای مثل من بتواند او را عبادت کند. حقیقت رکوع همین اظهار عجز است.
تسبیح (ذکر رکوع)
تسبیح در رکوع یعنی خداوند در نهایت کمال و عظمت است. با گفتن این ذکر وجود هر گونه نقصی را در خدا سلب میکنید. نتیجه این تسبیح میشود تسلیم در برابر قدرت او و نتیجه تسلیم در برابر او، عبودیت است.
رکوع تواضع است، هر چه عظمت خدا را بیشتر حس کنی شکستهتر میشوی و هرچه قشنگتر افتادی و شکستی تو را عظیمتر میکنند. درجه رکوع در هر فرد به اندازه تواضع اوست. خداوند به درجه و اندازه رکوع بنده به او عظمت میدهد.