یکی از چیزهایی که فرد و جامعه را در مسیر درست پیش می‌برد تشویق های به جاست. کسی که راه سعادت را باز کرد چون منشا خیرات شده باید تشویق کرد. وجوب این شکر و تشویق, فطری و عقلی است. اگر کسی سپاس‌گزار مردم بود سپاس‌گزار خدا هم خواهد شد.

هر چه قدر که فرد به شما بیشتر لطف کرد شما باید بهتر از او لطف را جبران کنید. «وَإِذَا حُیِّیْتُم بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّواْ بِأَحْسَنَ مِنْهَا»

معلم حقیقی کیست؟ آیا دانش ها به یک اندازه ارزش دارند؟!

امام کاظم (ع): «چون رسول خدا (ص) وارد مسجد شد ديد جماعتى گرد مردى را گرفته‌اند فرمود: چه خبر است گفتند علامه‌ايست. فرمود: علامه يعنى چه؟ گفتند: داناترين مردم است به دودمان عرب و حوادث ايشان و به روزگار جاهليت و أشعار عربى. پيغمبر فرمود: «اینها علمی است که نادانش را زيانی ندهد و عالمش را سودی نبخشد»
معلم حقیقی کسی است که به تو بگوید که کیستی. معلم حقیقی کسی است که روح معنویت و انسانیت را در تو زنده کند.

معلمان شما حقوقی بر گردن شما دارند, باید شکرگزار آن ها باشید و تکریمشان کنید که برای این تشکر بدلی نگذاشته‌اند و این تشکر باعث برکت علم شما خواهد شد.

پیامبر (ص):«انَّ اللهَ تعالی وَضَعَ اربعاً فی اربعٍ: برکةُ العلمِ فی تعظیمِ الاستاذِ و بقاءُ الایمانِ فی تعظیمِ الله و لذةُ العیش فی بِرّ الوالدین و النجاة من النار فی ترک ایذاء الخلق»
خداوند برکت علم را در تعظیم استاد قرار داده است.