و يُحْسِنَ تَقْدِيرَ مَعِيشَتِهِ
ششمین نشانه کمال ایمان این است که انسان به درستی معیشت خودش را محاسبه کند. یعنی در هزینه کردن در زندگی خود، عدل و میانه روی داشته باشد. نکته مهم این است که انسان وقتی مال زیادی دارد، زیاد خرج نکند و وقتی کم دارد، قناعت کند. اگر کسی به درستی تقدیر معیشت نکرد، سرانجام به کفر کشیده میشود. مومن باید بتواند تقدیر معیشت کند تا در مشکلات گرفتار نشود.
و يَكُونَ ذَا هَيْئَةٍ تَقِيَّةٍ جَمِيلَةٍ
تقیه یعنی این که انسان بفهمد که در موقعیت های مختلف ظرفیت اظهار حق وجود دارد یا نه؟ به عبارت دیگر تقیه، فهم جهل جاهلان و درک ناتوانی ناتوانها است. تقیه یعنی این که بدانی مواجهه مستقیم خروجی نمیدهد. تقیه درک زمان است. صاحبان تقیه در روایات به زیباترین کلمات مدح شده اند: «اَلتَّقِيَّةُ ديني وَدينُ آبائي» و تارکان تقیه به تندترین لسان مذمت: «َلا اِیمانَ لِمَنْ لا تَقِیَّةَ لَهُ»
رابطه تقیه با ایمان این است که اگر کسی تقیه نکرد، هزینه دین داری اش بالا میرود. با تقیه هزینه دین داری مومن کم میشود و دایره تعاملاتش در جامعه زیاد میشود. تقیه بخشی از دین است که خیلی ظرافت میخواهد. باید همراه با هوش و عقل باشد، میزان عقل نورانی یک فرد به همان اندازهای است که تقیه می کند. همیشه اهل باطل از تعامل منطقی با اهل حق فراریاند، چرا که اگر تعامل منطقی باشد حتما حق پیروز می شود. لذا کسی که تقیه نکرد به بی ایمانی کمک میکند. اگر به حقانیت اهل حق ایمان دارید، بدانید که مدارای اهل حق سبب پیروزیشان خواهد شد.