فلسفه احکام الهی
ادامه حدیث ۳۹۵۱-جلسه ۳

و إقامَةَ الحُدودِ إعظاماً لِلمَحارِمِ
بر پاداشتن حدود را برای بزرگ شمردن حرمت ها واجب کرد.
خداوند برای تعظیم حریم‌ مسلمانان حدود را قرار داد که این حریم‌ها شکسته نشوند و مورد تجاوز واقع نشوند. حدود برای آن است که نظام جامعه و خانواده نابود نشود.

و تَرکَ شُربِ الخَمر تحصیناً لِلعَقلِ
ترک نوشیدن شراب را برای محافظت از عقل واجب کرد.
عقل، قدرت توجه و التفات به جوانب، هوشیاری، درستی فکر و توانایی جمع بندی مناسب است. عقل غیر هوش و حافظه است. عقل هدیه خداست و خداوند می‌خواهد بندگانش عاقل باشند. لذا شراب که زائل کننده عقل است در دین مبین اسلام حرام شده است.

و مُجانَبَةَ السَّرِقَةِ إیجاباً لِلعِفَّةِ
اجتناب از دزدی را برای عفّت واجب کرد.
اگر لقمه حرامی که از سرقت به دست آمده بر سر سفره‌ها رود، حیا و عفت از بین می‌رود.

و تَرکَ الزِّنا تَحصیناً لِلأَنسابِ
ترک زنا را برای حفظ نسب ها واجب کرد.
اسلام با بی قیدی و لا قیدی مخالف است. خانواده و فرزند مسئولیت است. زنا بی‌مسئولتی و ترک نظام خانواده است. پدر، کسی است که باید به فرزند درس فداکاری بدهد، اگر فرزندی از پدرش این درس‌ها را نیاموخت، هیچ کسی نمی‌تواند این درس را به او بیاموزد.

و تَرکَ اللَّواطِ تَکثیراً لِلنَّسلِ
ترک لواط را برای تکثیر نسل واجب کرد.
لواط، نکاح و تولید نسل را از بین می‌برد. فرزند نیکو، عنایت الهی و توفیقات فراوانی را با خود به همراه می‌آورد. بسیاری از بلا‌ها به سبب فرزند رفع می‌شود. نسل، عامل برکت و قدرت است. تا کسی پدری و مادری نکند، به کمال انسانیت نمی‌رسد.

و الشَّهاداتِ استِظهاراً علی المُجاحَداتِ
شهادت را برای ظاهر کردن انکارها واجب کرد.
یکی از گناهان کبیره، کتمان شهادت است و گناه بزرگ دیگر هم شهادت دروغ است.

و تَرکَ الکَذِبّ تَشریفاً لِلصِّدقِ
دروغ نگفتن را برای شرف دادن به راستگویی قرار داد.
کذب خیانت است. اگر دروغ به جای راستی در جامعه رواج پیدا کند، همه چیز از بین می‌رود و نابود می‌شود. صداقت معنای شرافت است.

والإِسلامَ أماناً مِنَ المَخاوِفِ
اسلام را امان از ترسها
اگر کسی به قواعد اسلام عمل کند، هیچ ضرری متوجه او نخواهد شد. هر کسی حریم‌هایی مانند مال، جان، آبرو و ناموس دارد. اسلام ضمان امنیت این حریم‌هاست.

والأَمانَةَ نِظاماً لِلاُمَّةِ
امانتداری را نظام برای مسلمانان قرار داد.
اگر هر کس در امانت خیانت کند، دیگر راهی برای ارتباط اجتماعی در جامعه باقی نمی‌ماند.

والطّاعَةَ تَعظیماً لِلإِمامَةِ
اطاعت کردن را برای بزرگ شمردن امامت واجب کرد.
امام متصرف در هدایت جامعه است. مقتدا قدرتش به میزان اقتدای ماست. مردم باید امام خود را تعظیم کنند. در طول تاریخ دو مسئله به جامعه ضربه زده است؛ یکی امام منحرف و دیگری کسانی که در اقتدا سستی می‌کنند.